Op deze pagina kunnen jullie regelmatig een verslagje van onze activiteiten lezen. We vullen het aan met enkele foto's. Veel lees- en kijkplezier!
3 februari 2017: Beelden zeggen meer dan woorden...
Voor deze laatste dag laten wij de beelden het verhaal vertellen.
Slaapwel :-)
Voor deze laatste dag laten wij de beelden het verhaal vertellen.
Slaapwel :-)
2 februari 2017: Met z’n allen naar Dachstein West
Vandaag was een grote dag… Het skigebied van Dachstein West verwelkomde voor het eerst al de beginners en gevorderden. We kropen met z’n allen op de skibus en verheugden ons op “het échte skigebied”. Met onze skigroep, en sommigen met een klein hartje, namen we de eitjeslift. Wat een mooi uitzicht hebben we hier! Alleen daarvoor is het al de moeite om de lift te nemen.
De beginners stapten af in het tussenstation en oefenden hun skills nog een paar keer op een blauwe piste. Als ze allemaal terug “in the flow” waren, gingen ze hoger de berg op. Ze namen allemaal zelfs al een rode piste. Dit was best spannend, maar iedereen deed dit met glans en glorie.
Mama’s en papa’s, jullie zijn gewaarschuwd, vanaf nu gaan jullie elk jaar naar de sneeuw ;-).
De gevorderden mochten proeven van een zwarte piste en sommigen onder hen gingen ook, gecontroleerd, off piste. Er werden snelheidsrecords geregistreerd door de flitscamera van de pistepolitie. In het funpark ging het skiën zo goed dat het soms leek alsof ze vleugels kregen.
Na het skiën namen we de tijd om wat in de sneeuw te spelen en te gaan zakglijden.
Het beetje energie dat we nog over hadden na deze drukke dag, gebruikten we ten volle tijdens de quiz die de skimonitoren voor ons hadden voorbereid. Kennis en praktische proeven werden gecombineerd en iedereen amuseerde zich. Iets later dan normaal kropen we ons bedje in. De juffen hopen dat het morgenvroeg wel stil zal zijn tot de wekmuziek opstaat :-)
.Veel zon, veel sneeuw, veel plezier. Wij blijven nog even hier.
Vandaag was een grote dag… Het skigebied van Dachstein West verwelkomde voor het eerst al de beginners en gevorderden. We kropen met z’n allen op de skibus en verheugden ons op “het échte skigebied”. Met onze skigroep, en sommigen met een klein hartje, namen we de eitjeslift. Wat een mooi uitzicht hebben we hier! Alleen daarvoor is het al de moeite om de lift te nemen.
De beginners stapten af in het tussenstation en oefenden hun skills nog een paar keer op een blauwe piste. Als ze allemaal terug “in the flow” waren, gingen ze hoger de berg op. Ze namen allemaal zelfs al een rode piste. Dit was best spannend, maar iedereen deed dit met glans en glorie.
Mama’s en papa’s, jullie zijn gewaarschuwd, vanaf nu gaan jullie elk jaar naar de sneeuw ;-).
De gevorderden mochten proeven van een zwarte piste en sommigen onder hen gingen ook, gecontroleerd, off piste. Er werden snelheidsrecords geregistreerd door de flitscamera van de pistepolitie. In het funpark ging het skiën zo goed dat het soms leek alsof ze vleugels kregen.
Na het skiën namen we de tijd om wat in de sneeuw te spelen en te gaan zakglijden.
Het beetje energie dat we nog over hadden na deze drukke dag, gebruikten we ten volle tijdens de quiz die de skimonitoren voor ons hadden voorbereid. Kennis en praktische proeven werden gecombineerd en iedereen amuseerde zich. Iets later dan normaal kropen we ons bedje in. De juffen hopen dat het morgenvroeg wel stil zal zijn tot de wekmuziek opstaat :-)
.Veel zon, veel sneeuw, veel plezier. Wij blijven nog even hier.
1 februari 2017: Voor elk wat wils...
Vandaag een rustiger dagje, toch wat het skiën betreft. In de voormiddag trokken de beginners voor de laatste keer richting de piste naast het hotel, de gevorderden gingen terug naar Dachsteinwest. Elke dag zien we veel vorderingen bij al onze skivrienden, en ook de aanmoedigingen aan elkaar blijven even enthousiast. Fijn! Het namiddagprogramma was goed gevuld. Na onze croque monsieur trokken we richting St. Martin, waar we letterlijk begraven werden onder de sneeuw. Vier van onze mannen toch! Gelukkig was er de reddershond Zeb die mooi demonstreerde hoe lawineslachtoffers gelokaliseerd worden. We waren behoorlijk onder de indruk: ‘Je kan maar een kwartier overleven onder de sneeuw, juf!’. Onze hondenman Bruno toonde met veel enthousiasme alle materiaal dat je meeneemt richting een reddingsactie. Het verhaal over een helikopter die je aan je huis oppikt en je samen met je hond in de lucht trekt, werd gesmaakt. Ook het tuben stond deze namiddag op het programma. Nieuwsgierig voor wat zou volgen, kropen we elk in een band en werden door een sleeplift naar boven getrokken. We hingen ons in een ketting aan elkaar vast en gleden, volle vaart, langs de sneeuwglijbaan naar beneden. Dit was één van de hoogtepunten van de dag, dit zouden we nog uren kunnen volhouden. Tot slot was er een shopmomentje gepland. St. Martin biedt jammer genoeg niet zoveel mogelijkheden op dat vlak, het leidde tot een beetje ontgoocheling bij de kinderen. Tot ze de boodschap kregen dat ze in de lokale supermarkt chocolade mochten aankopen. Chocolade voor thuis weliswaar! We hebben verschillende keren moeten herhalen dat je m&m’s ook in België kunnen kopen en dat we dat niet bedoelen met een souvenir voor thuis! J We sloten de dag af met een warm ‘doucheke’ en een fijn klasmoment. Een vermoeiende dag, maar eentje om nooit meer te vergeten!
Tot morgen!
Vandaag een rustiger dagje, toch wat het skiën betreft. In de voormiddag trokken de beginners voor de laatste keer richting de piste naast het hotel, de gevorderden gingen terug naar Dachsteinwest. Elke dag zien we veel vorderingen bij al onze skivrienden, en ook de aanmoedigingen aan elkaar blijven even enthousiast. Fijn! Het namiddagprogramma was goed gevuld. Na onze croque monsieur trokken we richting St. Martin, waar we letterlijk begraven werden onder de sneeuw. Vier van onze mannen toch! Gelukkig was er de reddershond Zeb die mooi demonstreerde hoe lawineslachtoffers gelokaliseerd worden. We waren behoorlijk onder de indruk: ‘Je kan maar een kwartier overleven onder de sneeuw, juf!’. Onze hondenman Bruno toonde met veel enthousiasme alle materiaal dat je meeneemt richting een reddingsactie. Het verhaal over een helikopter die je aan je huis oppikt en je samen met je hond in de lucht trekt, werd gesmaakt. Ook het tuben stond deze namiddag op het programma. Nieuwsgierig voor wat zou volgen, kropen we elk in een band en werden door een sleeplift naar boven getrokken. We hingen ons in een ketting aan elkaar vast en gleden, volle vaart, langs de sneeuwglijbaan naar beneden. Dit was één van de hoogtepunten van de dag, dit zouden we nog uren kunnen volhouden. Tot slot was er een shopmomentje gepland. St. Martin biedt jammer genoeg niet zoveel mogelijkheden op dat vlak, het leidde tot een beetje ontgoocheling bij de kinderen. Tot ze de boodschap kregen dat ze in de lokale supermarkt chocolade mochten aankopen. Chocolade voor thuis weliswaar! We hebben verschillende keren moeten herhalen dat je m&m’s ook in België kunnen kopen en dat we dat niet bedoelen met een souvenir voor thuis! J We sloten de dag af met een warm ‘doucheke’ en een fijn klasmoment. Een vermoeiende dag, maar eentje om nooit meer te vergeten!
Tot morgen!
31 januari 2017: Een drukke dag...
Vroeg in de ochtend klonk de muziek door de gangen van het hotel. We sprongen vanuit ons bed recht in onze skikleren en stonden te popelen om terug te gaan skiën. We wilden hier na gisteren meer van proeven. Alle beginnende skiërs namen vandaag de ankerlift. Wat knap van hen! De gevorderde skiërs namen de skibus om zich te gaan uitleven in het skigebied van Dachstein. Het weer liet het vandaag afweten. We zagen veel regen en sneeuw, de zon hebben we jammer genoeg niet gespot. Een lekkere spaghetti als middagmaal was dus een welgekomen opwarming. Onze dappere skiërs trokken nadien hun skikledij terug aan om de regen en sneeuw nog eens te trotseren. Het was super fijn om te zien hoe de kinderen elkaar motiveerden en hoe de complimentjes in het rond vlogen. De sfeer zit er echt goed in.
Na het skiën namen we tijd om onze kaartjes te schrijven. Er werd heel ijverig geschreven. De postbode zal de komende dagen heel wat werk hebben J.
Na het avondmaal luisterende we vol ongeduld naar de berichtjes vanuit het thuisfront. We sloten de dag af met een verjaardagsfeestje voor Tristan en Fe. Chips, snoep en limonade, dat lusten we altijd.
Mooi op tijd, maar wel moe en voldaan kropen we ons bedje in. Het was alweer een superleuke dag. Op naar dag 4!
Tot snel!
Vroeg in de ochtend klonk de muziek door de gangen van het hotel. We sprongen vanuit ons bed recht in onze skikleren en stonden te popelen om terug te gaan skiën. We wilden hier na gisteren meer van proeven. Alle beginnende skiërs namen vandaag de ankerlift. Wat knap van hen! De gevorderde skiërs namen de skibus om zich te gaan uitleven in het skigebied van Dachstein. Het weer liet het vandaag afweten. We zagen veel regen en sneeuw, de zon hebben we jammer genoeg niet gespot. Een lekkere spaghetti als middagmaal was dus een welgekomen opwarming. Onze dappere skiërs trokken nadien hun skikledij terug aan om de regen en sneeuw nog eens te trotseren. Het was super fijn om te zien hoe de kinderen elkaar motiveerden en hoe de complimentjes in het rond vlogen. De sfeer zit er echt goed in.
Na het skiën namen we tijd om onze kaartjes te schrijven. Er werd heel ijverig geschreven. De postbode zal de komende dagen heel wat werk hebben J.
Na het avondmaal luisterende we vol ongeduld naar de berichtjes vanuit het thuisfront. We sloten de dag af met een verjaardagsfeestje voor Tristan en Fe. Chips, snoep en limonade, dat lusten we altijd.
Mooi op tijd, maar wel moe en voldaan kropen we ons bedje in. Het was alweer een superleuke dag. Op naar dag 4!
Tot snel!
30 januari 2017: Eerste keer op de latten!
Na een heerlijke nachtrust stonden we fris en monter op en keken we vol spanning uit naar onze eerste skiles. We pasten onze skilaarzen en gingen op zoek naar ons ski’s en weg waren we. Wat een luxe, we hebben een skipiste naast het hotel! De weergoden waren ons heel gunstig gezind. Onder een heerlijk zonnetje werden de skigroepen ingedeeld en maakten we kennis met onze skimonitor of monitrice.
De beginnende skiërs lieten zien dat het bezoek aan Peer zijn vruchten heeft afgeworpen, velen onder hen maakten al bochtjes!
De eerste skivoormiddag was een groot succes. Alle kinderen hebben het beste van zichzelf gegeven. Dit hadden ze in het hotel zeker gehoord, want op de middag werden ze getrakteerd op schnitzel met frietjes en een ijsje als dessert!
Na de middagpauze waren de batterijen weer helemaal opgeladen. We trokken terug naar de skipiste en oefenden lustig verder. De gevorderden leefden zich uit en probeerden al eens een sprongetje te maken. En de beginners gingen dan weer met grote sprongen vooruit. Sommigen onder hen namen zelfs al de ankerlift naar omhoog. De skimonitoren waren onder de indruk dat zelfs de lift nemen al zo goed ging.
Na het vieruurtje gingen we nog even met z’n allen buiten. We deden een paar proefjes om uit te zoeken wat de koude met ons lichaam doet. Nadien zaten we gezellig samen met onze klas en lazen we onze klasblogs. We genieten hier super hard en vinden het ook heel leuk om te lezen hoe het thuis gaat.
Na het avondeten knutselden we onder leiding van de monitoren een sleutelhanger, een skiërtje, natuurlijk, en we gingen na een lekkere douche tijdig onze nestjes in. Het was op de meeste kamers heel snel stil vandaag.
Tot morgen!
Na een heerlijke nachtrust stonden we fris en monter op en keken we vol spanning uit naar onze eerste skiles. We pasten onze skilaarzen en gingen op zoek naar ons ski’s en weg waren we. Wat een luxe, we hebben een skipiste naast het hotel! De weergoden waren ons heel gunstig gezind. Onder een heerlijk zonnetje werden de skigroepen ingedeeld en maakten we kennis met onze skimonitor of monitrice.
De beginnende skiërs lieten zien dat het bezoek aan Peer zijn vruchten heeft afgeworpen, velen onder hen maakten al bochtjes!
De eerste skivoormiddag was een groot succes. Alle kinderen hebben het beste van zichzelf gegeven. Dit hadden ze in het hotel zeker gehoord, want op de middag werden ze getrakteerd op schnitzel met frietjes en een ijsje als dessert!
Na de middagpauze waren de batterijen weer helemaal opgeladen. We trokken terug naar de skipiste en oefenden lustig verder. De gevorderden leefden zich uit en probeerden al eens een sprongetje te maken. En de beginners gingen dan weer met grote sprongen vooruit. Sommigen onder hen namen zelfs al de ankerlift naar omhoog. De skimonitoren waren onder de indruk dat zelfs de lift nemen al zo goed ging.
Na het vieruurtje gingen we nog even met z’n allen buiten. We deden een paar proefjes om uit te zoeken wat de koude met ons lichaam doet. Nadien zaten we gezellig samen met onze klas en lazen we onze klasblogs. We genieten hier super hard en vinden het ook heel leuk om te lezen hoe het thuis gaat.
Na het avondeten knutselden we onder leiding van de monitoren een sleutelhanger, een skiërtje, natuurlijk, en we gingen na een lekkere douche tijdig onze nestjes in. Het was op de meeste kamers heel snel stil vandaag.
Tot morgen!
zondag 29 januari: Van laag naar hoog
Zaterdagavond stonden we om 21u15 met pak en zak klaar voor een avontuur waar we al maanden naar uitkeken: sneeuwklassen in Lungötz.
De juffen werden overstelpt door zakjes medicatie en beschrijvingen van bezorgde ouders. Wat een pech, zo veel zieken bij vertrek. De bus werd geladen en wij namen afscheid van onze familie en weg waren we! Het duurde even voordat iedereen een plaatsje gevonden had en vooral die handbagage nam toch zo veel plaats in J. Hier en daar vloeide een traantje, maar de leuke sfeer op de bus zorgde ervoor dat deze heel snel werden weggeveegd. We kropen onder ons dekentje en keken nog samen een grappige film.
Na een eerste plaspauze probeerden we allemaal onze oogjes even te sluiten en toch een dutje te doen. Sommige jongens probeerden wakker te blijven om het stadion van Bayern Munchen te zien, maar de vermoeidheid werd toch wat groot. Toen we wakker werden zagen we de Oostenrijkse bergen, bedekt met een dikke laag sneeuw.
Eens we de snelweg verlieten, kwamen we snel aan bij ons hotel. We lieten alles op de bus en kregen eerst een lekker ontbijt.
Na het ontbijt trokken we onze wandelschoenen aan en gingen we op verkenning rond het hotel. Wat leuk, er ligt een skipiste vlak naast ons hotel!
We zagen prachtige sneeuwkristallen langs de weg. Dit zagen de juffen en moni’s nog nooit eerder op sneeuwklassen. Zo mooi!
Na een wandeling leefden we ons uit met de sleetjes. We genoten ervan om in de sneeuw te spelen.
Na al dat spelen kregen we erg veel honger. Het lekkere eten vulde ons buikje, zodat we weer voldoende kracht hadden om die zware valiezen uit de bus te halen. Er werd heel wat gepuft, want een lift hebben we hier niet gevonden. Met vereende krachten vonden alle pakken toch de juiste kamers. Nieuwsgierig gingen we onze kamer inspecteren. Heel wat enthousiasme bij de kinderen maakte duidelijk dat het goed was. We namen de tijd om onze grote valiezen ordelijk uit te pakken en van onze kamer een knus plaatsje te maken. Na dat harde werk hadden we wel een siësta verdiend! We kregen een vieruurtje en zaten even samen met de klas. We waren heel enthousiast over de eerste dag en genoten van de eerste berichtjes op de blog. En wat waren we verrast door de kaartjes die we vandaag al kregen van het thuisfront.
Om helemaal in de sfeer te komen hielden we met z’n allen een uitgebreide zangstonde. We zongen de longen uit ons lijf!
Na het avondmaal namen we allemaal een deugddoende douche en kropen we vroeg onder de wol. Morgen wordt immers een spannende dag... Onze eerste skiles!
Slaapwel België!
Zaterdagavond stonden we om 21u15 met pak en zak klaar voor een avontuur waar we al maanden naar uitkeken: sneeuwklassen in Lungötz.
De juffen werden overstelpt door zakjes medicatie en beschrijvingen van bezorgde ouders. Wat een pech, zo veel zieken bij vertrek. De bus werd geladen en wij namen afscheid van onze familie en weg waren we! Het duurde even voordat iedereen een plaatsje gevonden had en vooral die handbagage nam toch zo veel plaats in J. Hier en daar vloeide een traantje, maar de leuke sfeer op de bus zorgde ervoor dat deze heel snel werden weggeveegd. We kropen onder ons dekentje en keken nog samen een grappige film.
Na een eerste plaspauze probeerden we allemaal onze oogjes even te sluiten en toch een dutje te doen. Sommige jongens probeerden wakker te blijven om het stadion van Bayern Munchen te zien, maar de vermoeidheid werd toch wat groot. Toen we wakker werden zagen we de Oostenrijkse bergen, bedekt met een dikke laag sneeuw.
Eens we de snelweg verlieten, kwamen we snel aan bij ons hotel. We lieten alles op de bus en kregen eerst een lekker ontbijt.
Na het ontbijt trokken we onze wandelschoenen aan en gingen we op verkenning rond het hotel. Wat leuk, er ligt een skipiste vlak naast ons hotel!
We zagen prachtige sneeuwkristallen langs de weg. Dit zagen de juffen en moni’s nog nooit eerder op sneeuwklassen. Zo mooi!
Na een wandeling leefden we ons uit met de sleetjes. We genoten ervan om in de sneeuw te spelen.
Na al dat spelen kregen we erg veel honger. Het lekkere eten vulde ons buikje, zodat we weer voldoende kracht hadden om die zware valiezen uit de bus te halen. Er werd heel wat gepuft, want een lift hebben we hier niet gevonden. Met vereende krachten vonden alle pakken toch de juiste kamers. Nieuwsgierig gingen we onze kamer inspecteren. Heel wat enthousiasme bij de kinderen maakte duidelijk dat het goed was. We namen de tijd om onze grote valiezen ordelijk uit te pakken en van onze kamer een knus plaatsje te maken. Na dat harde werk hadden we wel een siësta verdiend! We kregen een vieruurtje en zaten even samen met de klas. We waren heel enthousiast over de eerste dag en genoten van de eerste berichtjes op de blog. En wat waren we verrast door de kaartjes die we vandaag al kregen van het thuisfront.
Om helemaal in de sfeer te komen hielden we met z’n allen een uitgebreide zangstonde. We zongen de longen uit ons lijf!
Na het avondmaal namen we allemaal een deugddoende douche en kropen we vroeg onder de wol. Morgen wordt immers een spannende dag... Onze eerste skiles!
Slaapwel België!